Branddeken

Ze hangt al jarenlang aan de wand, bij haar is het altijd hetzelfde uur

de klok wijst etenstijd. Het is altijd etenstijd, tijd heeft geen vat op

haar kleding, of haardracht gehad. Ze doet wat doet op die tijd.

Ze staat in de keuken, er wordt gekookt met pan en met fornuis.

Achter haar het venster met het gordijn in rood ruitmotief.

En altijd slaat bij haar de vlam in de pan. Ze kent het uur, ze kent

de plek, ze is paraat, ze is koel, beheerst, weet wat te doen.

Ze staat altijd met de branddeken paraat, ze houdt hem als

een mantel, uitnodigend boven de vlammenpan.

Ze dooft de honger van de vlammen, ontneemt het vuur

de lucht. Ze waakt over huis, gezin en haar fornuis. En eeuwig

met die deken in haar hand en de klok op iets na twaalven.