Oppassen

In de zomer paste ik op het huis van vrienden.

Ze waren op vakantie. Ik keek uit over weilanden.

Verderop werd een schuur gesloopt. Het geluid van

metaal en steen dat in de containers werd gegooid.

In de verte de wiegende rij van masten, boten

in de wacht voor de brug, meeuwen in de lucht.

De avondvierdaagse kwam ook voorbij. Er klonk

gezang en daarna lag de straat bezaaid

met mandarijnenschillen. Er waren koeien die

hun tongen om  takken sloegen. ’s Ochtends waren

er konijnen en ’s avonds zwaluwen en vleermuizen.

’s Nachts waren er blote vrouwen op de televisie.

Een geluk bij een ongeluk

Het moest net gebeurd zijn je had de klap niet gehoord. De auto lag in het midden van de weg op z’n kop. Helemaal verwrongen en kapot. De portieren stonden open. Er lag glas overal. De mensen stonden aan de kant. Je zag gelukkig geen bloed. De wielen draaiden nog. De autoradio speelde gewoon door. The right side won van What Fun! schalde over de weg. Ach, wat leuk, die had je een tijd niet gehoord.

Vogelenzang, Paviljoen Lindenhorst, gesloten opname

Overdag schreef meneer Poppe zijn brieven naar buiten:

de instanties, de buren, zijn familie – de wereld. Er moest

een boel worden opgehelderd en rechtgezet.

’s Avonds mocht hij ze zelf, onder begeleiding, 
posten in de postbus bij de hoofdingang.

Envelop na envelop, stuk voor stuk
door meneer Poppe voorzien van de mededeling:

'postzegel niet nodig'.

Nieuw Kookboek

Lekker eten

Zonder af te vallen!

De nauwe ruimte

 De nauwe ruimte, een donkere kist

Waar je jezelf terugvond – blijkt gevuld

Met jou, je bent dood. Je hebt nu geduld.

Geen stress, gedoe, niemand die je nu mist.

Je schikt je krap in je situatie,

Van boven klinkt zacht een engelenkoor

Er klinkt hier geen applaus en geen encore

Je peinst: dood was er geen variatie?

De kist is donker, geen ontruimingsplan.

Mijn hemel, maar wat had je dan verwacht?

Een beloning, een zeven of een acht

En dan een theatraal: het is volbracht?

Camping Lalaland* in Kassel

Ze zaten ’s avonds allemaal aan die lange tafel; de fotograaf, tevens activist die reportages maakte over, onder andere, de arme zwarte bevolking in Tunesië, het meisje dat zojuist de Biënnale van Venetië had bezocht en kunstgeschiedenis had gestudeerd, de jongen uit Argentinië die performer was maar nu even bruiloften van celebrities organiseerde, de gepensioneerde onderwijzer uit België die in keramiek deed en nog een boek voor zijn kleinzoon wilde schrijven, de schilder uit Zuid Korea en de schilder uit Japan en de dronken Duitsers die stelden dat Heidegger de grootste filosoof van Duisland was, de vrouw die kunst en filosofie doceerde, de drukker en graficus die al jong weduwnaar was geworden, het domme wicht van de receptie, (wanneer ging zij nou ‘ns een keer weg?) de vrouw die vooral straatfoto’s maakte en natuurlijk de man die gedichten schreef –  de Documenta zoemde weer in de stad.

*Maar ga er niet heen, het is een verschrikkelijk slechte camping.