donderdag 24 september 2015

Sterkte



Sterkte
Sterkte pik
(Duimpje omhoog)
Sterkte man
Sterkte
(Duimpje omhoog)
Veel sterkte
Sterkte voor jullie
Veel sterkte!
(Duimpje omhoog)
Sterkte gewenst
Sterkte, we bellen
Sterkte, sterkte
Weet niet waarvoor, maar sterkte!
(Duimpje omhoog)

woensdag 23 september 2015

Mijn leven is een interessant experiment



Mijn leven is een interessant experiment, gewaagd,
soms dubieus, maar tot nu toe de moeite waard.
Ik wik niet, denk niet na, gooi geen muntje op,
ik speel niet vals, ik sla gewoon de hoek om,
rechtstreeks de tombola in.
Ik had geen plan met jou, dacht gewoon:
Ik hou van jou, kijken wat er dan gebeurt.

Ik had geen plan, ik volg geen pad,
Ik heb nog nooit een program van het concert gehad.
Ik weet niet waar dit naar leiden zal,
en weet ook niet hoe lang het duurt.
En jij bent er nog steeds,
het kan zijn dat jij een beetje stuurt.
En ik hou nog steeds van jou,
ik denk, wat er ook gebeuren zal.

Er liggen ergens al besluiten klaar,
wachtend op mijn komst, klaar voor
al mijn schijnbewegingen. De weg
loopt recht, de weg loopt krom,
maar ik weet zeker dat ik er kom,
jij loopt immers aan mijn zij.


maandag 14 september 2015

Feestje



Je had een uitnodiging voor een feest,
het was vanavond al, je werd verwacht.
Je streek nog gauw je mooie bloes,
en poetste secuur allebei je schoenen,
en haalde nog snel een kam door je haar.

Het cadeau had je al ingepakt. Het was een schilderij.
Je had het zelf gemaakt. De verf was nog nat.
Je keek op je horloge, te vroeg wilde je niet komen.
Je ging alleen, je vroeg je af wie je zou treffen.

De tuin was versierd met slingers en met lampionnen,
er stonden stoelen en tafels op het gras. Rond de tap
stond een groepje mensen dat je kende. Een glas bier
werd in je hand geduwd, je schilderij werd uitgepakt,
en ondersteboven neergezet. Je schudde een hand.

Uit de boxen in de tuin klonk luid Schlagermuziek.
Twee dames, ze waren op leeftijd, deden een dansje.
Je dacht, een act, ze horen wellicht bij de entourage.
Je keek welwillend toe, maar het verveelde je al snel.
Je voelde onder je schedeldak een sluimerende kater.

Je grapte met een vriend. Kijkt over zijn schouder
naar een groepje vrouwen, blond, donker, rood en brunet.
Je blik gaat van boven naar beneden, blijft op de heupen
even rusten. Je kent die jurk, die heupen en die schoenen.
Het is je ex, je slikt, je had haar hier nu niet verwacht.

Ze heeft je niet gezien. Je draait je om en wilt weg
van hier, van haar. Maar je kijkt om, en ziet jezelf,
je was er al, je danst en lacht. Je ziet er ontspannen uit,
je zit nergens mee  zo te zien. Maar is dit verleden,
is dit toekomst, is dit nu, maar als dat zo is,
wat doe jij dan daar? Wie heeft jouw plek ingepikt?
Je positie overgenomen? Wie is dat evenbeeld?
Of is dit alles een gevolg van vermoeidheid en drank?

De gastheer noemt je naam, zijn blik is bezorgd,
reikt je je jas aan, ‘moesten we gauw nog ‘ns doen’
zegt hij, maar zijn glimlach is, zie je, knap onecht.
Je wilt wat zeggen, maar naar adem happen
is het enige dat je kunt, je zwijgt, je grimast wat.

Je ziet je spiegelbeeld, je ziet jezelf, je danst,
zij danst, je ziet de klok, je hoort de echo van je lach.
Je grist je jas snel uit gastheers’ hand
en maakt je haastig uit de voeten: dit feest,
met je ex en je evenbeeld: je bent er al geweest.

donderdag 3 september 2015

Passant



Ze kwam altijd langs je huis gelopen
je kende haar jarenlang enkel en profile.
Ze passeerde je huis, een keer heen,
en later op de dag terug.
Je kende haar gang, je wist hoe ze bewoog,
en welke jas ze ’s winters droeg.
Ze had een man een hond,
soms zag je ze samen,
maar meestal was alleen,
met haar gebogen gang en sigaret.
Ze lachte nooit, misschien was daar een reden voor.
Ze kreeg een kind, later nog een.
Je zag de kinderwagen, de buggy en de bolderkar
dagelijks twee keer langs je raam voorbijgaan.
En zij, met gebogen hoofd trekkend aan die sigaret.
De hond ging dood en was vervangen
door een nieuw en jonger exemplaar.
De kinderen werden groot en liepen zelf,
hadden hun eigen fiets, de bolderkar
heb je nooit meer teruggezien.
Nu loopt zij daar alleen met die hond,
gebogen hoofd en haar eeuwige sigaret. 

Ik keek zo om



Ik keek zo om
je had die ogen
je had die blik
waardoor ik keek
je had die blik
waardoor ik dacht
je had die ogen
je keek zo om
je had die blik
waardoor ik bleef
je had die blik
je had die ogen
waardoor ik zei
of eigenlijk niet
want je had die ogen
en ik heb je lief.