Alles wat is

Ik moest en zou een Salter lezen, James Salter.

Er was geen houden meer aan. Een oude vriend

voerde de druk op: of ik wel wist

wat ik wel niet mis liep:

een epos, familie, literatuur meneer,

van de bovenste plank, van de hogeschool

van de Olympus, die lichtheid! het leven zelve!

Dus ik toch overstag en ’Alles wat is’ ,

wat mij toch grammaticaal niet helemaal

correct leek, maar soit, een kniesoor immers,

aangeschaft. Heb ik, in mijn vakantie,

dat hele ‘Alles wat is’, uitgelezen,

ook al zou: doorgeploeterd

meer op zijn plaats zijn. Man, man.

Het aantal keren dat zijn personages

iets ‘simpelweg’ zeiden, was niet bij te houden,

gek werd je d’r van, met hun simpelweg.

Nee, die Salter had het bij mij verbruid.

En dan die, als je het een metafoor kunt noemen,

hoe hij een orgasme van zijn hoofdpersoon beschrijft:

‘hij kwam klaar als een drinkend paard.’

Nou heb ik nog nooit een drinkend paard

zien klaarkomen, dus denk ik dat die Salter

iets anders bedoelde MAAR SCHRIJF DAT DAN!

Dat dat boek, Alles wat is, zo tegenviel,

dat vind ik niet eens het ergste,

immers, wie is die Salter anyway?

Maar dat de vriend die mij vroeger

Dostojewski aanraadde, en Tsjechov en Gogol

en Tolstoi, met Salter aan kwam zetten,
dat doet mij zeer verdriet.