Le Crotoy

Het is de herinnering aan de zomer,
het is het voorbij, eeuwig achter mij.

Ik lees Dostojevski op het strand,

zand tussen de bladzijdes,

bewijs van een knarsend bestaan.

Ik ben niet zwaar op de hand,

ik ben luchtig maar in vermomming.

Ik weet zo weinig

dat ik denk dat ik alles begrijp. 

We baden pootje op de bodem van de zee.

Het water past precies om mijn enkels,

ik pas precies in het water

en de lucht past in mijn longen.

Ik pas bij haar en haar woorden

passen in mijn oren. Moet je kijken,

mijn hoofd past precies in de wolken.