Stukje over Vivienne Westwood op Sargasso

Stukje over Vivienne Westwood op Sargasso, plus foto 

Vivienne Westwood overleden - That Funny Little Store

In 2016 bezochten wij Londen. Beetje de stad verkennen, lopen over het Beatles zebrapad en the Tower Bridge, en we bezochten ook The Tate Modern, waar ik me halverwege het bezoek afvroeg waarom het eigenlijk The Tate Modern heette, want eigenlijk had ik het allemaal al eerder gezien. Misschien was Londen niet meer zo hip and happening meer als in de sixties en de seventies, toen Pop en Punk daar de toon aangaven.

En we gingen ook nog even, op bescheiden schaal, shoppen. Bij mij bestond dat uit een bezoek aan een boekwinkel om daar de Engelse vertaling van De Avonden van Gerard Reve aan te schaffen, net uit. Tot mijn verrassing kende de verkoper het boek.

Voor Maria bezochten we Camden Market, dat gezellige allegaartje van punk, gothic, emo, en metalmode, voor wat kleurrijke panty’s (keuze genoeg) en een knalgele jas. Allemaal alleszins betaalbaar.

 Maar. Er stond nog een adres op Maria’s to visit list: het modehuis van culticoon Vivienne Westwood. Nee, gewoon dat je het gezien hebt. Dat je weet wat er hangt. Er hoeft niet gelijk iets aangeschafte worden, gewoon, kijken, is bijzonder toch? Sex Pistols, Malcom McLaren, Johnny Rotten, gescheurde kleding, veiligheidsspelden, zij is wel beeldbepalend geweest  – kom op, het is geschiedenis.

 430 King’s Road, dat was het adres van het modehuis. Dat was vast een groot gebouw, breed, hoog, grote etalages, lichtbak aan de gevel, herkenbaar van een grote afstand: Vivienne Westwood. Ik keek naar de winkels en volgde de nummering, we kwamen dichterbij. Raakten hier vroeger die Teddy’s slaags met de punks, of tussen welke andere subculturen ging het hier toen? Maar hoe kan dat nou, hier was al nummer 440, waren we er al aan voorbij gelopen, dat kon toch niet? Of zou de winkel verhuisd zijn?

Ik besloot in de Oxfam winkel, 432 King’s Road, te vragen of zij misschien – ‘Vivienne Westwood? I don’t know, but could it be that funny little store next door?’

Funny litte store? Viviene Westwood? We verlieten de winkel: die Londenaren weten niet eens wat een legende is en dat die bij hen in de straat een modehuis had, tsss.

Het pand naast de Oxfam, was een kleine winkel, beetje scheefgezakt en had amper een etalage. Boven in de pui was een grote klok met wijzers en op de wijzerplaat de getallen 1 tot en met 13, ‘Worlds End’, stond er ook nog op.

Stond dit pand er net ook al? Er trok een lichte huiver over mijn rug, dit kleine scheve huisje, met Harry Potter allure, dit was de winkel van Vivienne Westwood. We keken elkaar aan, haalden diep adem en stapten de scheve wereld van Westwood binnen.

Terwijl Maria door de rekken met jurkjes en truitjes ging, trok ik mijn man-van-de-wereld-gezicht. Nee hoor, niets aan de hand, ik zie wel vaker kleding met scheuren voor 699 pond. En zou Sid Vicious hier ook rondgelopen hebben?  De verkoper was een jongeman aan wie de tattoo-, piercing-, strechshop een goede klant had. En waarschijnlijk kon hij ook met een van die strechknoppen in mijn beurs kijken: ‘There is a treasure-box with comfortable prized items.’

Punk was vroeger dan misschien iets van the working class, armoede die sexy, cool en hip werd gemaakt, hier was dat absoluut niet het geval. Zelfs die aanbiedingenbak was ver boven mijn budget. Wat deed ik hier?

De winkel was van binnen net zo scheef als de buitenkant al deed vermoeden. Aan je evenwicht bewaren had je hier een dagtaak als je hier werkte. Je moest steeds je benen iets verplaatsen en je ogen op iets anders richten. Buiten was misschien alles recht en strak, hier waren vibes, hier hingen de creaties van Vivienne Westwood, gescheurd, met ruit. Extravagant met rebel-attitude, Brits excentriek.

Maria vond niets van haar gading in de collectie, het was het allemaal net niet, zoiets zei ze toen. We stapten weer de funny little store uit, en Londen in, gekke stad waar de klok 13 keer sloeg en de auto’s links reden.

 

Opinions are like assholes, everybody has one

 Ben jij nog actief op het internet?
-Ik zit tegenwoordig op Twitter.
Twitter?
-Twitter.
En wat doe je daar dan?
-Ik geef daar mijn mening.
Dagelijks?
-Dagelijks.
Ongevraagd?
-Ongevraagd.
Dat is het?
-Dat is het.
Meer niet?
-Meer niet.
Je brengt zelf nooit een item aan?
-Nee, ik doe alleen meningen en 'retweets', dan lijkt het net alsof ik zelf een item aanbreng.
Dus je hoeft ook geen kennis van zaken te hebben, of een bepaalde status?
-Nee, je typt gewoon je mening, of dat je dat ook vindt. Meer niet, dat is het.
Dus voor Twitter hoef je niets te kunnen? Je hoeft er niet voor te kunnen schrijven?
-Klopt, je hoeft er niets voor te kunnen.
Dus dan staat er dertig keer dezelfde mening onder een item,
en dan zet je die van jou daaronder?
-Uh, ja, dat is wat ik doe, gister, vandaag en morgen.
Nou, succes daarmee dan maar.

Gedichten om te lezen in het donker (gratis)

Download hier de gratis gedichten

 

De dichter Martijn Benders, bekend van onder andere de bundels Karevanserai, Nachtefteling, Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem en de customized bundel Wôld, Wôld, Wôld! heeft een nieuwe, en die is als gratis e-book, soort van, te downloaden. Is dat nou niet een aardige geste in deze donkere dagen en nachten?

Om Martijn Benders zelf te citeren: Voor mensen die geen geld hebben voor boeken dankzij de huidige Energie-heist bied ik mijn nieuwe bundel Gedichten om te Lezen in het Donker gratis als anonieme download aan.

Veel leesplezier gewenst.

Duurzame December - zoals op Sargasso gepubliceerd

Duurzame December met foto 

De ballade van de laatste spreker - op Sargasso

De ballade van de laatste spreker 

Duurzaam December

Een van de redacteuren van Sargasso had een ‘december-challenge’ geopperd: geen onnodige en onduurzame cadeaus kopen in deze maand, geen geld besteden aan kerstkleding of kerstversiering. Moeder Aarde gaat al rap genoeg naar de kloten, dus we hoeven haar echt niet daarbij een extra handje te helpen. Dat was zo’n beetje het idee daarachter, er wordt al genoeg verspild, dus wat extra waakzaamheid, juist in de feestmaand, kan geen kwaad. Immers, er zijn nogal wat feestdagen c.q. gelduitgeef windows in deze maand: Sinterklaas, Eerste- en Tweede Kerstdag en Oudjaarsavond en -nacht. En dan hebben we ook nog een WK-Voetbaltoernooi, wat kost dat aan kaasblokjes, bier en oranje- attributen en kleding?

Voordat er geteld en gemeten gaat worden, is het natuurlijk wel belangrijk om een nulmeting te doen: wie ben ik, hoe is mijn uitgavenpatroon normaal, wat geef ik waar uit?

Wij zijn samen, om te beginnen, anderhalf modaal, geen kinderen. Dat scheelt al met Sinterklaas: geen extra uitgaven op 5 december.

De vaste bonnetjes die elke week in het digitale kasboek belanden zijn van Dirk, Jumbo, de regionale groenteboer op de zaterdagmarkt, en de Turkse kruidenier hier om de hoek, de echte bakker (een heel Waldkorn is nu 3 euro 85) en het Kruidvat.

Afwijkende uitgaven in winkels zijn dan een flesje contactlensvloeistof, een volle benzinetank, de Syrische kledinghersteller en de vrijdagse NRC (voor de boekenbijlage), een loodgieter die langs moet komen voor een verstopping, concerbezoek, collectes aan de deur en een fietsreparatie. Wat er altijd wel is, is de tuin. Wat je daar wel niet aan kunt uitgeven aan planten en bloemetjes. De bijen krijg je er dan wel weer gratis bij. En een aardige kostenpost die op verschillende tijden in het jaar opduikt zijn de (korte) vakanties. Maar aan wintersport heb ik nooit gedaan: ik heb nooit geskied, dus ik denk dat ik dat niet kan.

De vaste lasten is weer een ander variabel rijtje. De hypotheek, de zorgverzekeraar, het krantenabonnement, de kosten van het cv-onderhoud – en dan zijn er de energiekosten. Het gas dat ons huis instroomt en dat we verstoken voor de verwarming en voor het warme water in de badkamer en keuken. (Ons gasverbruik hebben we de afgelopen 15 jaar wekelijks bijgehouden).

Nou heb ik, toevallig, net in november, geld besteed aan kleding. Dat mocht ook wel vond ik, want op foto’s van 10 jaar geleden zag je mij staan in dezelfde winterjas (PeakPerformance, duurzaam productje hoor, m’n complimenten), als nu. Dus kocht ik een nieuwe jas. En een dik fleecejack voor in huis: kan de cv tenminste twee graden naar beneden. Dus dit maakt Duurzame December wel iets makkelijker voor mij, kom ik er lekker gunstig vanaf.

Omdat we deze Duurzame December serieus aanpakken, wilden we ook theoretisch beslagen ten ijs komen. Dus lazen we ‘Een simpel leven’ van Roderick Nieuwenhuis. Een prikkelend, intelligent en vlot geschreven boek. En geestig. Dat laatste vermeld ik maar even, want schrijven over idealisme, dat mondt nog wel ‘ns uit in serieuze uiteenzettingen of iets anders’ saais. (Leer mij de gelovigen kennen).

‘Eenvoud en minimalisme komen vaak voort uit schaamte. Mensen schamen zich voor de privileges die zij hebben ten opzichte van minderbedeelden. Door minder van hun voorrechten gebruik te maken, hopen ze van dit nare gevoel af te komen.’ (Uit een interview met de auteur in Trouw).

En op blz. 67 van Een simpel leven, de filosofe Hanna Ahrendt:’Consumeren maakt de mens ondergeschikt aan zijn primaire behoeften. De mens moet twee unieke eigenschappen inzetten om een prettige gemeenschappelijke wereld te creëren: creativiteit en solidariteit.’

Eenvoudig leven, zonder overbodige luxe, is niet zo gemakkelijk, het is complexer dan je denkt. Roderick brengt het allemaal in kaart: het ontspullen van Marie Kondo, de Tiny Houses, de historie: Walden, Thoreau, de romantici die dweepten met het teruggaan naar de natuur. En welke drama’s dat soms opleverde, soms de dood: Chris McCandless bijvoorbeeld. Hij heeft zijn zoektocht, zijn ideaal niet overleefd. Tragisch, ik heb de film gezien.

In december zullen er extra uitgaven zijn. Er moet een kerstboom gekocht. Ik schat ‘m dit jaar op 30 euro. De ballen die erin hangen, komen allemaal van de kringloopwinkel. Er zal met de Kerst wat heen en weer gereden worden, voor familiebezoek, met de Renault Clio die op benzine loopt. Dat zal in totaal ongeveer 200 kilometer zijn. Een liter benzine kost 1,85 euro. De trein/bus is voor deze plaatsen geen optie.

Komende Oudjaarsnacht werk ik. Dat zal voor mij geen extra uitgaven betekenen: geen drank, geen festiviteiten, geen vuurwerk, hooguit een oliebol. Een duurzaam uiteinde van December dus. (Ja, ongezellig kun je het ook noemen).

Er is alleen nog wel één specifiek ding in deze duurzame decembermaand dat ik nog moet melden: ik ben jarig, en wel met Kerstmis. (Mag ik even een kleine anekdote tussendoor vertellen? In het gezin waarin ik opgroeide was er de traditie dat de jarige mocht zeggen wat hij/zij wilde eten op die feestdag. Mijn lievelingskostje als kind was: zuurkool met worst. Dus bestond de feestdis bij mijn ouders jarenlang op Eerste Kerstdag uit zuurkool met worst.)
Ik vier deze gebeurtenis thuis, we gaan niet naar een restaurant, we huren geen zaaltje af, we gaan niet naar een musical, een festiviteit, ook niet naar een kerkdienst trouwens, er is geen feestje, dus het is low key  Maar.
Ik heb geen invloed op cadeaus die mij gegeven worden. Is het een boek? Een blouse? Een kunstwerkje? Een tegoedbon voor het isoleren van het dak? Of van de spouwmuren? Voor het vervangen van het dubbelglas in de woonkamer?

Oh, keep it simple,

Victory Boogie Woogie op Sargasso

Met onthullende foto van Victory Boogie Woogie 

Never Mind

Minister Conny Helder van Sport, reisde namens Nederland af naar Qatar om daar het FiFa WK Voetbaltoernooi bij te wonen en, hopelijk, wat te lobbyen over gas en olie,  en wat issues ter tafel te brengen: mensenrechten, de werkomstandigheden van de migrantwerkers en om het Onelove regenboog speldje te dragen. Ze sprak  met de Qatarese minister van arbeid, Dr. Ali bin Samikh Al Marri, en met Soltan bin Saad Al-Muraikhi, minister van staat voor Buitenlandse Zaken. Met hem sprak ze over mensenrechten en energie.

Conny Helder droeg tijdens haar verblijf in Qatar een Onelove regenboogspeldje, diplomatiek verscholen onder haar sjawl.

Haar gezelschap op de tribune tijdens de wedstrijd Nederland – Qatar (2-0) was de Qatarese minister van justitie die wel duidelijk zichtbaar een pro-Palestijnse armband droeg.

 -Nou, interessant en belangrijk allemaal natuurlijk. Maar hoe zit dat met die sjawl die zij droeg op de tribune?

Uh ja, dat was een pijnlijke vergissing, zij droeg een sjawl met daarop de tekst: Never Mind. Losjes vertaald: kan mij ’t schelen, boeie.

-Ah, Conny Helder deed een Melanie Trumpje.

?

-Melanie Trump, die bezocht destijds een detentiecentrum voor minderjarige immigranten, bij de grens tussen Texas en Mexico en daarbij droeg ze een jas met op de rug heel groot de tekst:  I realy don’t care, do u?

Hahahaha, wat een mispeer.

-En de persvoorlichters destijds al redderend van: het is maar een jas, het is geen statement, waarschijnlijk weet ze zelf niet eens wat erop staat, het is geen boodschap, het is maar een jas, djiezus.

Een niet geautoriseerde ingewijde heeft flarden opgevangen van het gesprek dat Conny Helder en de minister van justitie op de tribune hadden.

‘Die sjawl? Ja, sorry. Ik had ‘m uitgezocht op kleur. Ik had nog de keuze tussen een das met ‘Normaal’ erop, en een rode met Unox en een geel blauwe van Zeeman.'
‘Het is wel steeds een PSV’r die Nederland er doorheen moet slepen.'
‘Die Blind speelt alsof hij een kater heeft’.
‘Kan die Klaasen niet gewisseld worden?'
'Als je de keus hebt tussen Vincent Jansen en Xavi Simons, dan wist ik het wel.'
‘Nee, Nederland spaart zich voor de achtste finale zaterdag’
‘Met 2-0 winnen van Qatar, dat is eigenlijk verliezen.’
‘Zou die Matthijs van Nieuwkerk van jullie  geschikt zijn als bondscoach?’
‘Ik voorspel dat Marokko de Wereldbeker mee naar huis neemt – maar wie wint, geen idee.’
‘Dan heeft Qatar uiteindelijk, ondanks alle investeringen, helaas maar 0 punten, maar goed gespeeld.’

‘Kopje thee doen?’
‘En sjawltje ruilen?’
‘Proost, op de gasdeal en de mensenrechten.’

‘Never Mind.’