V: Waarom werden de jaren ‘20 The Roaring Twenties
genoemd?
A: ‘Omdat er zoveel uitslaande branden waren.’
V: Waarom werden de jaren ‘20 The Roaring Twenties
genoemd?
A: ‘Omdat er zoveel uitslaande branden waren.’
Weet je, als we straks weer
uit mogen,
als we straks weer feest
mogen vieren,
naar de kroegen, de stad in,
tot laat,
tot erg laat, de straat over,
flesje bier
in de hand, zingend hier,
pissend daar,
in mekaars armen hangend,
beetje
schreeuwen weetjewel, beetje
lallen,
zo blij als een kistkalf in
de wei,
geen avondklok, wel bier en nog
eens bier,
boel plezier, buren boos maar
boeien,
wij zijn los, wij vieren
feest, mag iedereen
weten, kots in het portiek,
fietsen omgooien,
gewoon geintjes weetjewel,
huissleutel kwijt,
aankloppen, bellen, bonzen,
roepen, buren boos,
muziek nog in de kop, die
kroeg, man, man, man,
hossen, struikelen, meisje
gemist, wel gezien,
volgende keer misschien. Ochtendgloren,
grauwe kop, helemaal brak, bonzend
hoofd,
ogen dik, trage wereld, droge
mond, sigaret.
Gordijnen dicht, luxaflex
gesloten, mobiel uit,
nee, toch aan, dit wil je
niet missen, laatste
berichtjes, hoe ist?
En jij denkt: dit was het dus,
zo was het dus, zo gaat het
worden. Je denkt:
Ik weet eigenlijk niet of ik
het allemaal wel
weer net zo leuk ga vinden als
vroeger.
Het gaat niet goed met
Aleksej Navalny.
De Russische oppositieleider
verblijft in Pokrov,
een strafkolonie waar hij een
straf uit moet zitten
van tweeënhalf jaar. De
strafkolonie is berucht vanwege
haar strenge regime en
mishandeling van gedetineerden.
Navalny wordt medische zorg
onthouden en hij wordt
gemarteld door slaaponthouding.
De woordvoerder
van president Poetin, Dimitri
Peskov,
wijst de aantijging van de
hand: Navalny
wordt net als alle andere
gevangen in Pokrov gewoon
’s nachts elk uur gewekt, o.a.
door met een zaklamp recht
in het gezicht schijnen. En dan is er die man die hem
dan filmt en hardop de tijd noemt. Dit gebeurt elke nacht,
elk uur, continu, nacht in, nacht uit, altijd. Tot het ochtend wordt.
‘Om
de orde en discipline te handhaven.’
Dus ja, wat is het probleem precies?
Jij woont toch in Deventer,
die boekenstad?
Ja, daarom ga ik meestentijds
bedrukt door de straten.
In de versie zoals verschenen op sargasso
De opkomst voor de verkiezing
van TK21 was erg hoog geweest, ‘86% preciseerde verslaggever Tom de Vroeg van De
Dirkswoudenaer, ‘en dat is exact 2% hoger dan de vorige verkiezingen. Ik
onthoud dat soort feitjes, heb ik altijd paraat, komt mijn autisme toch nog
mooi van pas. In de supermarkt Tinselboer aan de Zuidervaart is het wel ‘ns
lastig, dan wil ik de boel rechtzetten en de zogenaamde ‘weesproducten’, artikelen
die door klanten in hun mandje zijn meegenomen en op weg naar de kassa, om hen
moverende redenen, zomaar ergens weer in een schap geplaatst. Ik breng ze dan
weer terug naar de plek waar ze horen. Vooral bij bederfelijke producten is dat
van belang.’
Er was in Dirkswoud dit keer maar één stemlokaal, de Sint Clarakerk waar pastoor Engelbertus de Zeeuw de stembus aanstampt. ‘Dirkswoud is voor het overgrote deel Rooms-Katholiek (76% stemt CDA, aldus Tom de Vroeg). Die kiezers zetten keurig hun klompen bij de deur voordat ze de kerk in gingen. Ze hadden dit keer een probleem: de uitgang was, vanwege corona, niet de ingang. Dus iedereen ging op kousenvoeten weer om de kerk heen om hun klompen op te halen, hahaha. Veel jonge Dirkswoudenaren hebben op die anti-racistische partij gestemd. En daarna gingen ze snorren tekenen op de verkiezingsborden aan de Noorder- en Zuidervaart.’
Burgemeester Gerda Das zet net haar fiets op slot aan het pissoir dat tussen de St. Clarakerk en Cafe Amperzat staat. ‘Wij zullen hier weinig merken in Dirkswoud van de gevolgen van de TK21. De bouwprojecten hier, ik noem het DataCentre van ArtiFax, een ideetje van Henk Lohuizen, ja, van schoenmakerij Lohuizen, dat achter de Oosterzij verrijst, en de uitbreiding van bedrijvenpark De Wetering Stroom(t), gaan gewoon door. En racisme hier? Weet u op welk partij-affiches de meeste snorren waren getekend? Precies! De Dirkswoudse jeugd heeft zich van zijn beste kant laten zien. Aan de andere kant, er is nog wel het probleem van de avondklokovertreding in combinatie met het gebruik van lachgascapsules. Ja, spreek de ouders eropaan, zegt u, maar u kent net zo goed als ik de aard van de Dirkswoudenaar.’
Tot slot, we kunnen er niet omheen, al was het alleen maar omdat de Fendt Vario 200 S brullend en grommend voor het portaal van de St. Clara staat. Karel Vanderplas klautert uit de cabine. ‘Ja, wij van NuBoeren moeten een ander geluid laten horen. Juist nu.’ Karel Vanderplas is, sinds Dirkswoud op Twitter is aangesloten, licht omstreden vanwege dubieuze tweets. Karel :’Ja hoor ‘ns, ik was toen in de stad geweest, en ja, ik had wat bier op. Maar nu zeg ik: ik werp mij ver van dat. En nu ga ik stemmen.’ Karel trekt zijn klompen uit, zet ze bij de ingang en loopt de kerk in.
Het huis stond leeg en stond
te koop. En het was ook veel te duur.
Het huis was veel te duur
voor wat het was. En voor wat je er nog
aan moest doen. Ik weet dat,
want het huis ernaast is van mij.
Er stond een bord in de tuin:
Te Koop En er was natuurlijk funda.
Dus zag ik de geïnteresseerden
hun auto parkeren. Zag ik de
Makelaar met z’n klembord.
Zag ik de verwachtingsvolle blikken.
Ik zag dat jonge stel, hun
toekomst lag nog helemaal open,
Hier kinderen, daar de kinderkamer,
daar de skelter en de stoep
met krijt. Je hoorde de makelspraak.
Je zag de teleurstelling.
Je zag het homostel, je zag
het oudere echtpaar, je vroeg je af,
waren ze hier voor zichzelf,
of voor hun zoon, of dochter? Je zag
de jonge single-vrouw uit
Amsterdam, peanuts, die prijzen hier.
Qua verbouwing moest er zo
een kleine ton bij. Makkelijk.
Je zag dat stel met kinderen:
wat voor toekomst zagen ze hier,
in dat achterplaatsje, die
luchtplaats? De badkamer moest
vernieuwd, de keuken moest
eruit, de vloer had houtworm,
de muren hadden scheuren, de
zolder bood geen mogelijkheid.
Er was gehorigheid, er was
geen isolatie, maar: indien u een
aanbieding wenst, kan de
makelaar deze, na goedkeuring
door de opdrachtgever, op
basis van specifieke gegevens
verzorgen etc. Vandaag kwam
de ongediertebestrijding langs:
er was geen genade voor de
knaagdieren. Daar was die huurster
gestorven. Je had dat
huisspook ’s nachts ook wel ‘ns gehoord,
dan bonsde ze op de muren.
Waanzinnig. Huis te koop. Je zag
dat jonge echtpaar
verwachtingsvol buiten staan, hun gezicht
blakend van toekomst. En jij dacht:
op weg naar de ellende.