dezelfde naam, het water is niet meer
het water dat hier toen stroomde.
De kleur is gewist, of zou dat komen
doordat de donkere wolken zich er in spiegelen,
op een dag als vandaag.
Van de Geert Grootestraat, tot hier aan de IJssel,
is het maar duizend stappen. Energie schijnt
niet verloren te gaan. En soms denk ik
dat ik je voetstappen hoor, en ook
dat ze opeens wegsterven.
De rails, een rechte lijn is de kortste weg,
in de vlekjes op de kaart, Auschwitz en Westerbork,
houden op en beschrijven schuin hun bocht ten hemel,
die misschien wat donkerder is,
op een dag als vandaag.
Herdenken is voorzichtig tasten. Is niet
een graf volgooien met woorden,
en tranen gieten in brons,
als de klok gelijk staat,
als het beest zwijgt.
Herdenken is even niet ademhalen.
30 november 1988
