Voor een bezoek was de
afstand immers veel te groot.
Maar het had geen zin hem op te bellen,
de man was immers al jaren
dood.
Ook vroeger hebben jullie
nooit zo veel gesproken.
Jij was nogal op jezelf en
hij nogal gesloten.
Nu zit je met dat oude zeer
en al die grieven,
eigen schuld, men had nog zo
gewaarschuwd:
doe het nu, praat, eens is
het te laat,
Maar jij gedroeg je weer 'ns nors
en schuw.
En waarom had hij nooit
gereageerd op al je brieven?
's Nachts malen jullie
conversaties door je hoofd
alles fictief, gewenst,
gehoopt, vervloekt
hij zegt toch nooit waar jij
op had gehoopt.
Misschien dat het gesprek
anders loopt
als je hem vannacht opnieuw
bezoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.