woensdag 26 december 2012

Het Leven is vurrukkulluk

Kijk daar zit Michiel van Hunenstijn
aan tafel met z'n rug naar het raam.
Hij schrijft een gedicht, z'n bril heeft hij afgezet
en z'n glas wijn heeft hij bijgeschonken. 

'Het leven is vurrukkelluk' staat op het papier.
Soms klopt dat, dacht Michiel van Hunenstijn,
als het leven lekker liep, dan klopte het wel.
Als de hele bliksemse boel een beetje liep
ja dan kon het leven wel vurrukkelluk wezen. 

Ik zie het papier van Michiel van Hunenstijn
vol met krassen en met strepen,
zijn bril heeft hij weer opgezet.
Het lamplicht zet hem eenzaam in een stolp.
Hij neemt een slok en hij zet weer een streep. 

Van buiten af zie ik hem
weerspiegeld in het glas.
Het glas is thermopane:
ik zie hem dubbel, is hij niet alleen? 

Daar zit Michiel van Hunenstijn.
Z'n wijn smaakt wrang, en z'n gedicht vlot niet.
Het leven is niet altijd vurrukkelluk
en het is niet altijd fijn
om Michiel van Hunenstijn te zijn. 

 3 november 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.