Du - Closing Time | sargasso

 Du van Peter Maffay op sargasso

Laatst had ik een avondlijke autorit en luisterde naar de radio. En pats, daar was tie ineens: Du, van Peter Maffay. Dus dat werd meezingen, hard. Het is donker en ik ben alleen immers. Ik heb dat nummer altijd in mijn hoofd voor het geval ik op een karaokepodium beland. Met dat nummer zou ik zelfs de rest van het café kunnen laten meezingen, met volle overgave. Maar er was nu iets dat me wat ongemakkelijk deed voelen. Kwam het door die #metoo toestanden, kwam het door andere berichten over geweld tegen vrouwen, over misbruik? Die tekst. Waarom had ik dat nog nooit eerder zo gehoord? Dit nummer ging niet over oneindige romantische liefde, maar over een obsessieve stalker, misschien wel over een loverboy-achtige gast. Hier was geen ruimte voor het vrouwelijk personage, hier was geen ademruimte voor haar, hier was alleen die dwingende, claimende stem van de man aan het woord. Hij geeft haar dan wel complimentjes, maar tegelijk zegt hij dat ze nooit meer van hem weg mag gaan. En dat ze bij hem hoort. Dat zij alleen hem kan begrijpen. Zo legt hij wel alle verantwoordelijkheid bij haar neer. Geen gezonde, evenwichtige relatie. Hij maakt het gelijk ook heel erg groot en dramatisch, zodat de druk op haar schouders alleen maar toeneemt: Ik heb een doel, en dat doel ben jij.
En zonder haar kan hij niet leven. Dat noem ik geen liefdesverklaring, maar dat noem ik een gijzelaarssituatie: jij mag nooit meer bij me weggaan. Du darfst nie mehr von mir geh’n. Niets kan me scheiden van jou. Nichts kann mich trennen von Dir. Meneer is wel een dwingeland en een heersertje. Wat er ook gebeurt, ik blijf bij jou, Was auch gescheh’n mag ich bleibe bei Dir zingt de maniak, (ja pas op, het blijven Schlagers) bij jou! bij jou! bij jou!

Zonnepark Wilp

Waar eens historische granenrassen groeiden,
hun wortels gingen de aarde, het verleden in,
iets van de dijk en (wat minder romantisch)
langs de A1, waar 24/7 het langs zoevende verkeer
geen rust kent, ligt nu een zonnepanelenpark.
Nu wordt er schone gouden zonnegloed geoogst.
Geen combine meer die daar draait, stof uitspuugt.
Geen tractor meer die daar ronkt.
Geen modder, geen vogelgefladder.
Geen boerenkind op laarzen langs het tuinpad
dat daar aren raapt, dat een hut van balen sjouwt.
Geen insect hier dat nog aan bestuiven doet.
Blinkende, opgewekte elektriciteit straalt hier.
Eneco heet hun god. En hij is schitterend en hij is groot.

Over het missen van de Horeca tijdens de Lockdown

Met die lockdown mis ik dat uit eten gaan wel.
Hoe ging dat ook alweer? Dan zat je aan zo’n netjes gedekte tafel
en dan kwam er af en toe zo’n aardige man of vriendelijk meisje
naar je toe om te vragen of je nog een biertje of wijntje wilde.
Nou ja! Zo aardig.

 

Herfst

De buurman staat in de tuin.
Met de sneeuwschep hoog geheven boven zijn hoofd,
slaat hij de bladeren uit de boom.

 

Roestig gedicht op Verlaagde Wellepad, Deventer

 

De nieuwe Amis is er

 

Als je dood bent in de NRC

Als je dood bent in de NRC, dan ben je vaak van adel.
Dan was je jonkheer, barones, gravin of  douairière.
Als je dood bent in de NRC,
dan vul je al gauw een pagina of twee.
Als je dood bent in de NRC, dan ben je met emeritaat,
was je professor, hoogleraar, rector of magistraat.
Als je dood bent in de NRC, dan heb je voor je naam
meestal een titel of soms wel twee.
Als je dood bent in de NRC, dan laat je
een hoge functie In het bedrijfsleven achter.
Als je dood bent in de NRC, dan word je herdacht
door je jaargroep waarvan je de Praeses was.
Als je dood bent in de NRC dan heb je een citaat
in het Latijn. Dan krijg je een regel van Vasalis
Achterberg of Nijhoff in je doodsbericht.
Als je dood bent in de NRC,
dan woonde je in Oegstgeest of Haarlem.
Als je dood bent in de NRC dan ben je geridderd,
dan heb je een orde, of in ieder geval een lintje.
Maar uiteindelijk ben je natuurlijk gewoon dood.