Gisteren lag tie op de mat, het pakketje dat ik besteld had: het fotoboek van Martin Parr Resort, photographs of New Brighton.
Vijfenzeventig euro heb ik ervoor betaald (inclusief verzending), een hoop geld voor een relatief dun fotoboek, maar ik ben er erg blij mee. (Bovendien: als ik het perse goedkoper had willen aanschaffen, dan had ik wel ‘ns wat eerder in actie mogen komen, voor de dood van Martin Parr).
Maar wat een mooi boek is dit. Elke plaat schittert je tegemoet. Martin flitste. Hij verstopte zich niet als fotograaf, hij was geen vlieg aan de muur, hij was de fotograaf in de kamer. Hij was de fotograaf op het strand, op de boulevard, in de snackbar. Hoe deed hij dat, dat hij daar gewoon kon fotograferen, flitsen, kwam hij zo vertrouwenwekkend over? Of was men daar in New Brighton gewoon heel relaxed?
Het was lastig om een keuze te maken, maar het is bovenstaande foto geworden, vanwege de tragiek, de rommel, het licht, de compositie, de vergeefsheid – en ondanks dat, de overrompelende schoonheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten