Laatste reis

Ik pak mijn tas, mijn nette pak gaat mee.

In de krant is je naam zwart omrand,

en ik ben klaar voor het laatst tabee.

Je graf, dat was dus in het buitenland.

Je afstand behoud je ook na je dood.

Ik hap naar adem, rouw omklemt mijn keel.

Je verleden blijkt een wreed reisgenoot,

ik maal, is gelijkenis mijn erfdeel?

Abba, Vader, Abba, Vader, Abba,

maar mijn gebed wordt in zwijgen gesmoord.

Misschien reis ik nu mijn lot achterna.

Waar is nu mijn tekst, waar is nu jouw woord?

Kijk, de weg is krom, de weg is recht,

jij was mijn vader, ik was ooit jouw zoon,

maar nooit kwamen we bij elkaar terecht.

Jouw graf blijkt van een onbekend persoon.