Voor Maria

Ik dacht aan het leven dat ik had kunnen leiden,

maar dat ik niet gekozen heb. Wat is daarmee gebeurd,

wat doet dat nu, is dat nog steeds op zoek naar mij?

En drijft dat nu in het ijle rond, radeloos op zoek?

Wat als ik toen niet links- maar rechtsaf was geslagen?

Waar had ik dan gewoond, 
welke vrouw had ik dan ’s avonds gekust?

Wie had ik op straat dan moeten groeten,

waar was dan mijn favoriete kroeg,

waar woonden dan mijn vrienden?

Welke hartstochten zou ik dan belijden?

Aan wiens graven zou ik hebben gestaan?

Zou ik dan een kind of twee hebben gehad,

of zou ik keihard zijn gescheiden?

Met wie zou ik dwepen,

en met wie had ik dan ruzie?

En welke stommiteiten zou ik uithalen.

welke kansen zou ik dan laten liggen?

Wie was ik dan geworden?

Tijd is een balletje in een roulettetafel.

Tijd is een slak en soms Max Verstappen.

Tijd is een willekeur, een variabele,

en geen constante. Er is een keuzemenu,
er is geen keuzemenu - er is, weet ik het -

ik sloeg destijds linksaf, ik wist niet wat ik deed -
ik wist wel wat ik deed: jij moest daar zijn, ergens.