Verzetslaan 4 mei Dodenherdenking -

De stadse ruimte - een waterspiegel aan het stille plein.

Iedereen is er nu, je wordt herdacht - gedachten dwalen af.

Je had je je toekomst misschien anders voorgesteld.

Iets met vrouw en kind en een betrekking voor het leven.

Maar je geest moest waaien, en die waait hier nu nog:

Je was dwars, je bood verzet, waarvoor dank,

Je bent er niet meer, maar je naam is hier nu in brons.

Het verlies van jou, dat gaat nooit verloren.

Het grint knerpt, die bloemen zijn voor jou.

Het monument, een muur, drie bankjes en een plantenbak

het ontwerp, dat was echt niet jouw ding.

Maar de meerkoeten zo dichtbij, daar hield je wel van.

En dat het licht zo mooi weerkaatst op het water,

ook al zit er vandaag een rouwrandje aan.

 

De tekst 'Heer, help mijn land, ik kom wel terecht',

dat was ook niet jouw tekst. Maar je wist wel:

verzet begint niet met grote woorden.

Jij was meer van het doen.

Jij was dwars, je bood verzet, waarvoor dank.

Het leven hier hervat zijn gang, de stilte gonst nog na.

Bekenden groeten mekaar. Jammer dat jij er niet bij kunt zijn.

Dan hadden we kunnen afspreken: bedankt, tot volgend jaar.