woensdag 24 april 2013

Poesjkin 'niet je ziel moet zuiver zijn, maar je stijl'

Georges D'Anthès, ongelooflijke lul, klootzak dat je bent!
Wat moest je nou met dat pistool, sodomiet!
Heb je nou je zin, bedwants, met je snorretje.
Wilde je door dat duel zo je plekje in de geschiedenis?
Je hebt de zon van Rusland gedoofd, je hebt,
de buurman van God naar God geschoten,
en en passant, Neerlands blazoen besmeurd.
 
Poesjkin je bent dood. Maar Poesjkin, je leeft!
Poesjkin! Op die camping ergens diep in Frankrijk,
luisterde ik, drie cd-lig lang, naar je Jevgeni Onegin.
En, ook al kende  ik de tekst, en wist ik wat ging komen,
toch liet ik een traan bij het eind - het lot, het verdriet,
tjak, rechtstreeks naar mijn hart, onontkoombaar.
Want ook ik was ooit een Jevgeni en ook ik had ooit
een Tatjana lief - en heb haar natuurlijk verloren. 

En heb ik het van jou, 'hoe dichter bij de hemel, hoe kouder'?
het paste gelijk zo. Het zat als gegoten, ondanks
dat je zo ver weg was in afstand en tijd.
Poesjkin, mijn enige ingezonden brief in het NRC, ooit,
betrof jou, en je verwisseling met Czar Poetin, godbetert!
Maar Alexander, ik heb het voor je opgenomen
en rechtgezet. Graag gedaan, en we schrijven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.