Het daarna

Hij had geen rekening gehouden met het daarna.

Wat een onzin ook, hij zat hier en nu achter het stuur

van zijn Audi Q7, wie deed hem wat? Hij had niet

aan het daarna gedacht maar direct de motor

laten grommen, laten loeien, de banden laten

piepen en gas  gegeven, veel gas, in 1 keer, nu.

Hij leefde niet gister en ook niet morgen maar

hij leefde nu, nu deed hij wat hij wilde, voor

spijt geen tijd, dit was zijn moment, dit was het nu.

Hij keek door de voorruit de nacht in. Verderop

zag hij ze staan, bij dat terras. Hij gaf voluit gas.

Hij zag de paniek in hun ogen, hoorde het geluid

van gebroken glas en schurend metaal

hij hoorde gekerm, geschreeuw, zag bloed.

Dat voelde goed. Hij zat helemaal in zijn moment.

Alles was plat, gebroken en versplinterd nu.

Hij hoorde alleen de stilte van de nacht

en het gekerm en geschreeuw van hen daarin.

Dit was het nu, dit was van hem, Dit was zijn

auto, zijn daad, dit was zijn moment. Hij stapte

uit, sloeg de hoek om – en liep het daarna

tegemoet, onontkoombaar wachtte het op hem.