Utopie

Kunnen we niet overnieuw beginnen?

Maar dan goed? We weten nu hoe het niet moet.

Kunnen we niet overnieuw beginnen?

Laten we de fouten dit keer achterwege.

Maken we nu alleen de goede keuzes.

Laten we gewoon opnieuw beginnen.

Dan wordt het vast wel goed.

Dan praten we voortaan ruzies gewoon rustig uit.

En worden we niet meer onredelijk en boos verhit.

En liggen we ook niet meer wrokkig wakker.

En hebben we voortaan geen spijt meer daarvan.

.

Ik vond je toch lief, ik vond je toch aardig, ik hield toch van je?

Waar is het misgegaan schatje, wat is er fout gegaan liefje?

Hoe zijn we in godsnaam hier beland? Dit heb ik toen niet gewild.

Ik wilde met je naar de horizon, ik liet je nooit meer los.

Jij was toch mijn alles? Ik zou toch  sterren plukken voor jou?

Waarom ben je nu dan zo ver weg?

Waarom ben je nu in je eentje aan de horizon?

Wat is er gebeurd tussen mij en tussen jou?

Kunnen we niet overnieuw beginnen,

en die pijn en harde woorden overslaan?

Dan verlaat ik mijn halsstarrige gelijk

en dan verlaat jij jouw zwijgen.

Kunnen we niet opnieuw beginnen,

dit is toch niet zoals het moet?

Het lag aan de omstandigheden, het lag aan de anderen,

vast, het lag niet aan mij en ook niet aan jou.

Kunnen we niet wissen wat we willen missen?

Kunnen we niet opnieuw ons eigen paradijsje scheppen?