http://michielvanhunenstijn.blogspot.nl/2013/05/de-kat-van-toko-kim-lan.html
Ineens, zonder aankondiging vooraf, liet u zich weer zien.
U was absent geweest,
misschien wel langer dan een jaar.
Uw terugkeer was
onverwachts, maar des te groter
was mijn blijdschap aan de
andere zijde van de straat.
Lichtgevend baken in het
duister,
zetelt u daar autonoom, hoog
achter de etalageruit.
Uw slaap is voorbij, uw
gezwaai weer hervat,
eindeloos - voor u bestaat
er geen dag of uur.
Onder u de pannenset en
boven u de lampion.
Een spotje licht u goud uit,
blinkend bent u.
Omringd desondanks door wat
prullaria - beeldjes,
goedbedoeld, maar etaleren
is hier de sluitpost.
Iemand heeft, de feestdagen
weer in zicht,
de dagen worden donkerder,
mist hangt in de straat,
besloten u weer tot leven te
wekken.
Uw aanblik 's nachts voelde
al gelijk weer vertrouwd.
U heeft geen hart. Bij u
gloeit daar de batterij en drijft
een asje een tandwiel aan.
En het is daardoor dat u zwaait.
En u komt uit een kartonnen
doos. Ik heb ze wel zien staan.
U bent van binnen leeg, toch
dicht ik u een leven toe.
Uw gezwaai verdrijft de
grauwe ochtendsluier
en verwelkomt de zonsopgang.
U heeft een duidelijke
plaats en een verleden.
Uw blik blijft onpeilbaar,
toch weet ik hem op mij gericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.