De kaartjes terug

Mijn vriend, de handelsreiziger kwam langs.
Hij praatte, peilde, tastte af, drong door en
bracht stemming. Hij prees pillen aan, goed
voor lichaam, geest en langer, beter leven.
En kijk naar hem, was hij niet ziek geweest?

Nou dan. En al die boeken, in al die kasten,
in al die kamers, van al die jaren opgehoopt.
Die kunnen, allemaal, in dit klein plat schermpje,
kijk, zo navigeer je door Nirwana van Tommy,
hier schrijft hij, hahaha, lachen man,‘geile augurk.’

Mijn vriend, de handelsreiziger, kwam ter zake.
We waren bewerkt en murw gemaakt. Het was tijd.
Ik heb een deal, sprak hij, wij komen in jullie huis,
en jullie in het onze. We ruilen. Mijn vrouw is voor,
en met Deventer deel ik een verleden. Kom op.

En dan is er nog een klein dingetje, sprak hij,
mijn kaartjes, mijn correspondentie, mijn geschrijf
door de jaren heen aan jou, ik wil het terug.
Het betekent uiteindelijk toch meer voor mij?
We ruilen, dan krijg jij van mij jouw kaarten terug. 

We ruilen onze archieven, meer is het niet, zei hij
terwijl hij een laatste diepe haal van zijn joint nam.
Ik wil mijn verleden terug, mijn historie, mijn Bildung.
Wie en waar ik was gaat toch uiteindelijk over mij?
Teken gewoon hier bij het kruisje voor akkoord

en we zijn het eens. Jij hebt wat ik wil: mijn leven.
We keren gewoon de historie om, als was het een
fout in de continuiteit. Dat begrijp je net zo goed als ik.
Mijn trein wacht niet, ik moet nu gaan. Okay, samengevat:
pillen, e-readers, huizenruil en, even kijken, de kaartjes terug.

Dus, hebben we een deal?