Liefdesverdriet

Hier was het, op deze pek viel je
een gat in je knie, op die kiezels
gleed je uit. Het bloedde als een rund.

Maar je ging lachend door: je wuifde
stoer elke verzorging weg, je ging
verder lachend je leven in, die pleister hoefde je niet.

En hier maakte je vriendin het uit. Jullie wandelden,
daar zagen jullie dat hert in de schemering.
Ze wilde je wat vertellen, ze had nagedacht: jij was het niet.
Sorry, ze wilde niet door met jou. Je hield je stoer.

En elke zomer licht die witte streep op je knie weer op:
hier was je gevallen, hier had je gebloed.

En hier had zij het uitgemaakt. Hier stak dat hert
in de schemering de weg over. Hier stak zij het mes,
koud in je hart, gemikt, gemeend: bedankt en doei.