Historisch erfgoed

Ik had een verbouwing in mijn huis.

Gedoe. Oud huis, gezellig, maar

eeuwig klepperende deuren, huizenhoge

stookkosten want altijd koud. Moest aangepast

aan de eisen van de tijd. Dus na dak,

de rietbetengeling er uit, de isolatie

van keldervloer, nieuwe cv, nieuwe

keuken en dito badkamer, dubbelglas – en de rest

Bleef het toilet over als Fremdkorper,

als het te renoveren object. Het ging mij wel

aan het hart. Moest dat wel die gietijzeren

stortbak, wat stond erop, HAGA, weg,

naar de stort, met die trekker, de historie uit?

Vervangen door een plastic Geberit?

En hoe gezellig is dat? Nooit meer die

bungelende ketting, dat geklater, dat geluid.

Ik zat gebogen over de offerte van de aannemer.

En zag tegelijk de geschiedenis, de nostalgie,

die handeling, dat geluid, die op het punt

stond weggewist te worden. Ik dacht, dat is

erfgoed, die bedauwde, bedruppelde bak,

ongenaakbaar, hoog boven mijn hoofd,

waar ik, als was het een altaar, vaak, onder

geknield lag. Vroeger dan, he. Weg? Nee nooit.

Hier wordt de historie hooggehouden,

hier wordt, dan maar niet milieuvriendelijk,

hooggespoeld. Met af en toe, het is

een lange traditie, maar daar komt tie,

een druppel op je hoofd: de hoogspoelbak.