Mijn ziel is een zwarte dode vogel

Mijn ziel is een zwarte dode vogel.

Een braadkip in een zak, dichtgeknoopt,

ijskoud in het vriesvak gestopt,

met de vleugels, hopla, los erbij. 

Mijn ziel is hol en bloedeloos, HACCP bewaard.

Er klopt geen hart in die vaalrose necrose.

En er zijn geen veren om mee te vliegen,

ik kom niet van de grond, ik krijg geen lucht. 

Mijn ziel dreunt mee op een loodzware bas,

die pompt hier 's nachts. Blind en doof,

dat is nog wat ik voel, ik ben verdoofd.

Er wordt hier niet gezongen, ik ben stom. 

Mijn zwarte vlerken droomden van het zwerk,

maar werden tot prooi der maden in de groeve.

Mijn ziel is geblakerd, er is geen tijd en er is
geen licht. Er is enkel zwart hier in het abattoir.