was het
altijd herfst en vroeg donker
op de
Zandpoort in Deventer
in de jaren
tachtig, eerste helft dan.
En de
gebouwen stonden er donker en zwaar bij.
De leuzen
op de muur in de Spijkerboor en de
Kleine Overstraat waren grimmig:
Knut Folkerts moet vrij, en: RAF de strijd gaat door.
En hoog op
de muur van de wereldwinkel,
hoek Kleine
Poot Lange B., was daar het portret
van Leila
Khaled met haar kalasjnikov.
Haar blik
neerwaarts gericht - maar ook ver weg.
Verf droop
van haar sjaal, iemand had haar geraakt.
Leila
Khaled, icoon van de voorbije jaren tachtig.
Ze was een
baken maar haar tijd was voorbij,
ze moest
gesloopt, moest plaatsmaken,
voor een
damesmodezaak en appartementen.
Een gerestaureerd
muurtje, een historiserende gevelsteen
met een
wijsneuzerige tekst deden de rest.
Andere
tijden, maar het is net alsof het nu weer schemert
en vroeg
donker is. En ik daar weer de hoek omsla,
en weer
wegduik achter de kraag van m'n leren jack.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.