zaterdag 3 januari 2015

Kerkgang

De kerk is weg en ook de pastorie. Er was een dorpshart bedacht,
er moest een doorgang en een winkelcentrum gebouwd:
vooruitgang. En ook het Postkantoor en de Christelijke Nationale School
("hup cee en es, Julianastraat zes!" klonk bij sportwedstrijden
 jullie yell) moesten plat. Niets meer dat aan de plek herinnert,  
zelfs de kastanjes waren weg. Je denkt: wie weet hadden ze
ook nog het liefst het kanaal gedempt. Maar je weet nog hoe het toen
's zondags was. Je zag de koster met z'n rooie kop, en z'n
brede gebaren, je nam plaats op een bank vooraan
of halverwege het midden, tussen je vader, je moeder
je broers en je zus: een kwart rij bij mekaar. De dienst en de preek
waren aan jou niet besteed, je keek naar de grond en naar boven,
waar een constructie van metalen buizen het kerkdak hoog
op z'n plaats hield. Zo God het wilde natuurlijk.
En je telden de pijpen van het orgel, zo symmetrisch als tie leek,
was tie niet. Over een paar jaar zou je op de galerij zitten,
tussen de opgeschoten jeugd. En kerfde je k u t  in de kerkbank.
En porde je degene die naast je zat: rumoer! Tot de dominee jullie,
vanaf de kansel, vermaande met zijn vertoornde blik.
De collectezakjes kwamen langs, je verwisselde de je toegestopte
gulden voor een stuiver: dat had je toch mooi binnen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.