Meisje met het hempje - Onder de Linden nummer 1, Deventer

Meisje met je hempje, waar ben je nu?

Je kleedkamer was die plek in de

tuin van dat huis aan de IJssel.

Daar trok je je hempje over je hoofd.

Ik kon je zo uittekenen, maar je gezicht ken ik niet.

Je stond afgewend, je was altijd bezig:

moest dat hempje nou aan, of toch uit,

je weet hoe vrouwen zijn, ik weet hoe vrouwen zijn.

Je was nog wel even bezig. Ik had geduld.

Je hebt mij nog nooit gezien.

Ik denk dat je naar lavendel rook,

daar stond je immers middenin. 

Je had geen aandacht voor de IJssel of

voor het verkeer, jij verkleedde je daar.

Je hempje moest nog uit, of nog aan.

Jouw aarzeling was mijn houvast:

ze is er nog niet uit, ze is er nog.

Ik werd ouder met de tijd, jij bleef eeuwig jong.

Maar je was plots weg, verdwenen.

Je plekje is nu, als was het een graf,

een grintpartij, een parkeerplek met daarop,

het is geen gezicht, een Fordje

met daarnaast, een Golf.