De finale chute

Dit gedicht is op 26 juni tussen 19.00 en 20.00 uur in koffiehuis Coffee Together, Spijkerboorsteeg, Deventer geschreven, als onderdeel van Shut up and write.  
https://nl-nl.facebook.com/pages/Coffee-Together/501091733244570

Hoe moet het zijn gegaan? Je had

een datum geprikt, een sprong geboekt

en vooruit betaald.

Je had je medespringers begroet,

en iets over het weer gezegd, vast.

Er werden ervaringen uitgewisseld,

hardop gelachen, duimen opgestoken.

Er was lawaai. Je kende het geronk,

de geur, de trillingen, je trilde een beetje. 

Er werden gespen aangetrokken,

riemen rechtgetrokken.

Er waren de laatste inspecties, er was

de laatste inspectie.

Je keek naar buiten, naar de vertes beneden.

Je wilde niet van een flat, je wilde de wind in je haren.

En liggen in het gras.

Je wilde een leeg hoofd.

Je wilde dat er rust in je neerdaalde.

Je wilde vliegend naar de eeuwigheid. 

Je zat nergens aan vast,

je was nergens aan verbonden.

Je zag het voor je, je spreidde je armen: vang!

Maar je werd door iedereen gemist,

je werd door niemand gemist.

De aarde miste je niet. Torretjes liepen

over je gezicht, negen dagen lang.

Je had al negen dagen lang

naar boven gekeken.

Naast je, lagen ingepakt en ongebruikt,

je parachute en het reserve exemplaar.