achter de
microfoon sprak Bijbeltaal.
Ik had het
kunnen weten, of raden,
zijn
publiek was erop gekleed.
De rokken strak in de plooi,
de scherpe vouw in de ernst.
de scherpe vouw in de ernst.
Kinderen
met een grap over een profeet
met een
baard. En een psalm, nummer 23,
dat zwaar
gedragen wordt ingezet.
En als
vanzelf neurie ik mee.
Een vaag
besef van lang geleden,
drong zich
op: de gereformeerden.
En hier
bevond ik me in de Bijbelstreek
waar God's
woord, via de ouderling
dreunend
uit de boxen tot mij kwam.
De broeders
en zusters aan de tafels,
neigden hun
hoofd, ze sloten hun ogen,
vouwden hun
handen en ontvingen de zegen.
De Heer
wordt bedankt.
Achter de
toog klinkt licht gerinkel
de ober
ziet de gebogen hoofden
en poleert
alvast de glazen: er wordt
straks vast
naar het klare gesmacht.
Uit de
boxen weerklinkt tot slot
een dof en
dreigend amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.