maandag 13 januari 2014

Ik wilde schoon schip maken met mijn leven - een villanelle

Ik wilde schoon schip maken met mijn leven
en wist meteen: dat wordt een zwaar karwei.
Weet u, gaat u maar zitten, dit duurt wel even. 

Ik weet nog, ik was klein, ik was zes of zeven
en liet een bootje varen in de sloot daar bij de wei.
Ik wilde schoon schip maken met mijn leven. 

De wind was te wild, ik moest mijn zeilen reven.
Ik laveerde grillig, mijn leven maakte slagzij.
Weet u, gaat u maar zitten, dit duurt nog wel even. 

Ik was te lang die jongen van zes of zeven jaar gebleven
Ik moest een doel, een koers en stoppen met die lanterfanterij.
Ik wilde schoon schip maken met mijn leven. 

Een baan, vastigheid om aan mijn vrouw te geven.
Is het mij nog gegund een laatste onbezoedelde bladzij?
Weet u, gaat u maar zitten, dit duurt nog wel even. 

O God, is er ergens nog een reddingsvlot voor 'k ga sneven.
Mijn bede is laat, maar het is voor haar en niet voor mij.
Ik had voor haar mijn leven graag herschreven.
Weet u, gaat u maar zitten, dit duurt nog wel even.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.