Handdoeken in een hotel, hopeloos, en hoe dit op te lossen met een label

Afgelopen week verbleef ik, sorry, verbleven wij, het meervoud is essentieel in dit stukje, in een hotel te Leuven, België, dat is, meer specifiek Vlaanderen, maar dat maakt voor dit stukje, niets uit. Wij hadden het zeer naar ons zin in Leuven, we hebben ons niet kapot geamuseerd, daar zijn we inmiddels net te oud voor, maar we besloten ons verblijf wel met een positief gevoel, een voldoende score op de lat van voldoening,

Maar ik wilde het eigenlijk niet specifiek over Leuven en haar fantastische Syrisch/Libanees, Vietnamese, Nepalees en Ethiopische restaurants hebben (en ook niet over die ene dagzaak waar je je broodje plompverloren geserveerd kreeg in een Tupperware bak, boem, op je tafel. Even dacht je: wat zullen we nou beleven, is dit een vergissing, is dit voor Takeaway, is dit een grap, waar is de camera? Maar je zag dat de gasten aan de belendende tafeltjes hun broodjes ook zo geserveerd kregen, in een plastic huishoud box waar je je blokje mozzarella en schijfje tomaat uit de diepte moest vissen. En wat stond het allejezus armoedig die plastic bak voor je op tafel. Zo presenteer je toch geen maaltijd, beste Dewerf aan het Hogeschoolplein? En: wie heeft bedacht dat dit een goed idee was, en echt, waarom?)

Ik wil het hebben over handdoeken in hotels, beste lezer, ik wil het hebben over het klimaat, milieu, over besparingen, ik wil het hebben over een ergernis beste lezer – en de oplossing daarvoor.

Wie kent het niet, je verblijft met z’n twee in een hotel, en in de badkamer liggen of hangen twee sets handdoeken klaar: twee grote, badlakenformaat, en twee medium. Alle vier wit. Mooi. Maar. Je doucht je ’s ochtends, je partner ook. Je hangt je handdoek op, links, en partner hangt zijn/haar/x exemplaar rechts op. Kom je ’s avonds weer terug in kamer 308, zie je dat de housekeeping alles strak heeft schoongemaakt en opgeruimd. Je ziet dat in de badkamer de handdoeken weer netjes opgevouwen over de verwarming hangen. Mooi, hier houdt men van netheid.

Maar. Welk exemplaar was nou van jou, en welke handdoek was van je partner? Die dingen zien er hetzelfde uit. Even ruiken misschien?

Wat nu? Moet je nou na de volgende douchebeurt je afdrogen met een handdoek waarvan je niet zeker weet of die andere zich daarmee heeft afgedroogd – overal? Ook daar? Ja ook daar.

Dat doucht toch iets minder prettig, dan ga je toch net wat minder de dag in, dat je steeds denkt, wat ruik ik toch, en wat jeukt daar toch?

Dus heb ik daar over nagedacht. Hoe kun je nu, als je meerdere nachten, met z’n twee, verblijft op dezelfde hotelkamer, er vanuit gaan, dat je steeds naar de juiste, jouw, handdoek grijpt? (Wel zo hygiënisch immers, en je hecht ook wel aan je eigen luchtje).

Simpel zou zijn: dat er in de hotelkamer twee setjes handdoeken zouden hangen van verschillende kleur. Handig: jij rood, zij blauw. Maar. Dat is niet praktisch voor de wasserijen, alles wit is wel zo praktisch in het wassen en het sorteren, zeker niet met grote hoeveelheden.

Dus, hoe kun je je witte handdoek onderscheiden van die andere witte gebruikte handdoek?

Met een label!

Het hier bovengenoemde probleem, de door mij beschreven ergernis, kan simpel verholpen worden door een label aan de witte handdoek te bevestigen.

Ik stel me zo voor dat in de nabije toekomst, een stel, een koppel, twee mensen een hotelkamer delen voor enkele nachten, en dan elke dag hun eigen gebruikte handdoek herkennen door de afbeelding, het symbool dat op het aangenaaide label staat.

En ook daar heb ik over nagedacht. Dus heel simpel aan het ene setje handdoeken staat op het label een bloem, en op het andere setje een giraffe. Op het ene setje staat de zon, op het andere een halve maan. Op het ene setje staat op het label een auto, en op het andere setje een fiets. De mogelijkheden zijn eindeloos. Een bloem en een auto mogen ook. En een fiets en een zon ook. Als ze maar verschillend zijn. (Misschien zou er zelfs reclame op kunnen).

Als dit idee wordt uitgevoerd, wat voor besparingen, en vooral ergernissen er dan uit de wereld zouden worden geruimd, en wat voor gemak ervoor terugkomt. Ik kijk er naar uit, mijn handdoek, alleen maar voor mezelf.