Een dichter dicht niet voor de lol

Een dichter dicht niet voor de lol, laten we dat even voorop stellen.
Er is pijn, er is verdriet, er is een verleden, er waren ouders,
of juist niet, er waren issues, droge en natte tissues, er waren
vrouwen, trouweloze, verloren, betreurde, onbereikbare,
er waren verbroken vriendschappen, er was drank, en tranen
en er was dus pijn, ergens, er was een ideaal, een toekomst,
er moest iets bevochten, veroverd of verdedigd. Er moest
teweer gesteld, er moest teruggekeken, er moest een grafgedicht.
Er moest stelling worden genomen, er moest duidelijkheid
geschapen en klare taal, of de woorden konden juist niet
smoezelig genoeg zijn, smerig & stinkend. Er waren
maatschappelijke zaken die moesten becommentarieerd,
er hijgde urgentie, er was noodzaak, er was een brandend
vuur en eeuwig geldgebrek. Er moest besproken, geformuleerd.
De punten moesten op de i geslagen worden, dat het daverde.
De was en de afwas konden wel wachten, stofzuigen kon
wel later, bezoek aan je moeder stelde je uit,
eerst moest er doorgehaald, doorgekrast en verbeterd.
Je was de koning van je A4, je pen was je scepter, je heerste
over woorden, althans, de volgorde ervan, je schoof, je wiste.
Verbeten en streng moest je zijn, darlings vlogen eruit, er was
geen tijd en ruimte voor kleinzieligheid, groots moest het zijn.
Aan het eind wachtte er een gedicht op je, het is van jou.
Maar waarom zie ik nu geen blij gezicht?