Hij was die zomer in dat huis geweest dat helemaal, entree, gang, kamers, overloop, beplakt was met dat pop-art behang, psychedelisch, hip, modern toen. En nu was het een curiositeit. Waar je stil van werd. Er was in de vijf decennia daarna niets aan veranderd. Alles was behouden gebleven zoals het toen geplakt was. Het was alsof je in een tijdmachine was gestapt, en er weer uit. Die kleuren, die vormen, die draaiingen. Waar vond je nog zoiets. Hoe groot was de kans dat je nog zo’n authentiek Gesammtkunstwerk, totaal gaaf ook nog, aan zou kunnen treffen? Ales was hier zo goed geconserveerd gebleven. Hij had zijn ogen uitgekeken. Hij had zoiets nog nooit eerder gezien, behalve op plaatjes dan. Dit was bijzonder. Alsof je in een andere wereld was gestapt.
Het jaar daarna kwam hij er weer. Hij stapte door de voordeur naar binnen. En alles was weg. Alles was wit geschilderd. Alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.