Zijn tijd was bijna om

Zijn tijd was bijna om, zijn leven had een eind, maar wat hem betreft

kwam dat veel te vroeg, hij had nog plannen, hij wilde nog zoveel,

en bovendien, het einde leek hem eng, hij had daarom een vraag:

wat kost het eeuwig leven, wat is het kostenplaatje van de onsterflijkheid?

Wat is er medisch mogelijk, welk medicijn is legaal, en zo niet, wat kost

het op de zwarte markt? Van welke experimentele behandeling wordt

veel verwacht? Hij verloor zichzelf in de krochten van het internet,

alles kwam voorbij in een stroom aan door elkaar gehusselde informatie:

stamcellen, orgaantransplantaties, genetische codes, DNA-opslag –

hij had een onbegrensd vertrouwen in de techniek en de toekomst,

zelfs dat artikel over de implantatie van een microprocessor in zijn schedel,

zodat hij zijn brein kon uploaden, las hij met belangstelling.

Zijn leven als code, opnieuw versleuteld,

dat leek hem een goede ontsnappingsroute, zijn geest gescheiden

van zijn stoffelijke zelf, zijn lichaam zogezegd, zou dan overbodig zijn,

een achter te laten last. dan was het einde niet de dood,

maar een oplosbaar probleem.

Lichaamloos, met zijn geest in de Cloud, zou hij voortleven. Ergens,

ontastbaar, zwevend over de wateren, door de eeuwen.

Hoe vertelde hij het zijn vrouw, hoe legde hij dat nieuwe leven uit,

zijn gooi naar de eeuwigheid.