Oudjaar

‘s Middags stond je nog in de rij bij de deurpost, daar werden met potlood de groeistreepjes boven ons hoofd gezet. Het waren hele ladders inmiddels. ’s  Avonds keek je met je broers naar de zelf opgenomen super-8 films. Je vader bediende de projector, spoelde de films aan het eind weer terug. En soms draaide hij tussendoor een stukje film terug, voor het effect. De huiskamer was donker, je hoorde het ratelen van de spoelen, en het zoemen van de projector. Je keek naar wat was vastgelegd, wat was geweest. Stofjes dansten in de lichtbundel. Buiten klonk er al geknal. Je kon niet wachten toen. Nu denk je aan wat is geweest en soms hoor je de projector nog ratelen in je hoofd, je ziet je moeder zwaaien in een sneeuwdecor, maar de film wordt nu enkel teruggedraaid. En je kijkt tegen een lege deurpost aan.