Stil

We waren aanwezig bij een plechtigheid
waar we, denk ik, niet echt bij uitgenodigd waren.
We hielden ons stilletjes op de achtergrond,
in deze kerk, in deze crypte, bij deze priester
en bij dit kind. Er waren kostuums, er was goud,
er was licht – we hielden ons stil. Er klonk niets.

In de plantenbakken en in de vensterbanken
trof je ’s ochtends de glazen van de cafégangers
van de avond ervoor – ze hadden geen idee.

Wij hadden de avond ervoor bij onze moeder
gezeten, gezeten, niet gewaakt. Wij waren bezorgd,
maar we bestelden onze patat, en we lieten onze
kroketten walmen, terwijl onze moeder, stil, haar
laatste nacht inzeilde. En wij maar praten over
begrafenis dit en dood dat, en de patat was wee.