Coniferen

De drankmannen in het park, ze staan er altijd,

de vijf zit altijd in de klok. Als het regent schuilen

ze samen bij de rododendron en conifeer.

In de herfst omhult de mist hen langzaam,

de contouren vager, de stemmen gedempt

De groep leek wel gegroeid zag ik,

toch wel een man of vijf erbij, strak van de ellende.

Pijnlijk, dacht ik nog, triest.

De dag erna zag ik dat de groendienst

daar vijf coniferen had geplant.